بررسی تأثیر کودهای زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی لاین های مختلف بزرک (linum usitatissimum l.)

با توجه به وابستگی شدید کشور به واردات روغن گیاهی مصرفی و ضرورت استفاده از کودهای زیستی و آلی به جای کودهای شیمیایی جهت تغذیه بهینه محصولات زراعی و نیل به کشاورزی پایدار، آزمایش مزرعه ای در سال 89 - 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ساعتلوی ارومیه در قالب کرت های یک بار خرد شده با طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. در این بررسی فاکتور اصلی (a) شامل کودهای مصرفی (a1 = شاهد؛ بدون مصرف n، a2 = مصرف n ، a3 = نیتروکسین + n ، a4 = فسفاته بارور 2 + n، a5 = نیتروکسین + فسفاته بارور 2 + n) و فاکتور فرعی (b) شامل پنج لاین بزرک (b1 = 26-97، b2 = 14-97، b3 = 3-97، b4 = 21-97، b5 = 19-97) بود. در این بررسی صفات تعداد ساقه های فرعی، وزن برگ، وزن کپسول در ساقه اصلی، وزن کپسول در ساقه فرعی، عملکرد دانه، درصد روغن و پروتئین اندازه گیری و یا محاسبه شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که فاکتور اصلی (کودهای مصرفی) بر روی کلیه ی صفات مورد مطالعه تأثیر معنی داری در سطح احتمال 1 درصد داشت. هم چنین فاکتور فرعی (ارقام کتان) و اثر متقابل بین دو فاکتور نیز بر روی تمامی صفات مورد بررسی به جز درصد پروتئین، از لحاظ آماری تأثیر معنی داری داشتند. بنا به نتایج به دست آمده، بیشترین عملکرد دانه (4781 کیلوگرم در هکتار) و روغن دانه (5/36 درصد) از مصرف کودهای نیتروکسین + فسفاته بارور 2 + n به صورت توأم با ارقام 14 - 97 و 3 - 97 به دست آمد که می توان در جهت افزایش عملکرد گیاه بزرک مؤثر باشد. بنابراین، کاربرد کودهای زیستی نیتروکسین و فسفاته بارور2 می تواند با اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی خاک در افزایش عملکرد کمی و کیفی بزرک مؤثر باشد.